Ik adem, ik leef, ik heb lief!

Ik heb altijd het verlangen gehad om het leven vól te ervaren.
Voor mij zit dat niet in nachten in de kroeg doorbrengen, drinken, drugs of zoiets als bungeejumpen. Ik wilde en wil het in elk moment ervaren. Elk moment voelen dat mijn cellen vibreren, dat mijn adem vrij is en dat mijn hart het moment liefheeft. Maar soms blokkeren we, voelen we ons vast zitten en dat geldt ook voor mij.

We kunnen ons vast voelen, mat voelen, energieloos, gevoelloos, lusteloos enz.
Dit ervaren we eigenlijk altijd doordat we iets vastzetten, bijvoorbeeld angst om een gesprek aan te gaan, verdriet omdat iets niet gaat zoals je wilt, onzekerheid om je verlangen(s) te volgen, boosheid omdat iets onrechtvaardig voelt enz.

Het vastzitten ervaar ik ook duidelijk in mijn fysieke lijf, ik beweeg bijna niet meer, mijn adem wordt klein en ik krijg het vaak koud.

Een tijd terug had ik met een ex-liefde afgesproken.
We houden nog altijd zielsveel van elkaar, maar tijdens de relatie raakten we ook veel oude pijn in elkaar aan, een goede leerschool maar heel intens.
Hij had die avond gekookt en we namen het eten mee naar het park waar we in de avondzon met onze voeten in het gras gingen zitten. Na een uur van gezellig samenzijn belandden we toch weer in onze welbekende pijnlijke dynamiek. Ik werd geraakt in mijn gevoel van buitengesloten worden, wat in deze situatie hand in hand ging met een gevoel van afwijzing. Ik merkte dat ik verstrakte, mijn lijf, mijn gezicht, mijn schouders, mijn adem werd minimaal en ik voelde verdriet wat vast zat in mijn borst.
Er ontstond een gedachtestroom in mijn hoofd;
“Ik ga nu weg! Ik heb hier in het verleden nee tegen gezegd, waarom heb ik toch weer met hem afgesproken?? Ik weet dat hij geen diepe verbinding met mij kan maken. Hij behandelt me niet respectvol, hij weet niet wat liefhebben is, hij ziet me niet”.
Ik voelde een enorme woede opkomen, alsof hij mij dit alles had aangedaan.

Gelukkig kon ik op dat moment zien dat het slachtofferschap is en dat ik de enige ben die verantwoordelijk is hoe ik met mijn pijn om ga. Want die pijn zat er al, lang voordat ik deze man ontmoette.

Ik zei hem dat ik mezelf dicht voelde gaan en voelde verstijven. Dat ik niet weer in hetzelfde oude patroon wilde stappen, maar dat ik zoveel woede voelde die ik op hem projecteerde, dat ik even niet wist wat ik moest zeggen of doen. In stilte liepen we terug naar zijn huis.
Ik deelde dat ik graag die woede ruimte wilde geven en of dat oké voor hem was. Voor een moment was daar een blik van ongeloof op zijn gezicht, maar gelijk daarna zocht hij naar zijn bokshandschoenen en een grote slaapzak die hij tegen zijn borst hield. “Ik wil je geen pijn doen” zei ik. “Dat doe je niet.” zei hij.
Ik begon met slaan vanuit mijn woede, met af en toe een lach erdoorheen;
“Fen, sta je nou met veel te grote bokshandschoenen op een slaapzak te rammen…”
Hij hield de slaapzak voor zijn bovenbeen zodat ik kon trappen, jemig wat is dat lekker, wat is het fijn om boos te mogen zijn. Sneller dan ik verwacht had kwamen de tranen. Grote tranen, niet alleen van de momenten dat ik me afgewezen voelde tijdens onze relatie, maar van alle momenten waarbij ik me afgescheiden voelde, niet gewaardeerd voelde, niet gezien en geliefd voelde. Ik huilde en ik huilde tot ik langzaam stil werd.
Mijn lijf vibrerend en mijn adem ontspannen en ruim, ik was er weer.

Ja, ik zit soms vast. Ja, ik voel veel liefde voor het leven en ook nog steeds voor deze man.
En ja, ik weet dat ik mezelf kan dragen en kan zorgen dat ik het leven vol kan ervaren.

Hij bedankt me voor de waardevolle ervaring om getuige te zijn van mijn proces. Ik stapte op mijn fiets, moe, open en op een bepaalde manier vervuld. De avond was nog warm, wat is het leven diep en mooi.

Ik hoop dat ik je inspireer en uit kan nodigen om over de drempel te stappen en dat wat je vastzet, in beweging te brengen. Misschien niet zoals ik; door tegen je ex-lief aan te trappen maar door te dansen, te stampen, te schreeuwen, te zingen enz.

Richt je emotie niet op iemand maar laat het door je heen bewegen.

Het is enkel een ervaring, laat maar stromen.

Adem, leef en heb lief!